2 yorum Yarım hayat..

Yarım...
Her şey yarım..
Anneler günüydü dün,
O da yarım...
Babandan duyduğum bir söz takılıyor aklıma şimdi
"Bu dünyada sefayla cefa bir arada hep, hiç kimse ne sadece sefayı ne de sadece cefayı çeker. İkisi birliktedir her daim"
Cidden de öyle değil mi
Şu resimdeki gibi herşey
Minik mor çiçekler insana huzur verirken
Minik bir bebeğe ait mezar taşı nasıl insanın ciğerine basıp acıtıyor..
Yarısı su dolu bir bardak gibi işte hayat
İyi tarafından bakarsan mutluluk yarım
Kötü tarafından bakarsan da üzüntüler yarım.

Ha Anneler günüydü değil mi
Yarım yarım kutladım yine..

Devamı --> »

Çilek resmi paylaşmazsam olmaz değil mi?

Çilek mevsimi,
Yine..
Nedense birçok şeyi yiyemediğin halde çilek ve dondurma yiyemediğini düşününce içim sızlıyor.
Bu çilekleri abin aldı dün. Canı çekmiş, markete gönderdim, aldı. Yedik birlikte hiç aklıma sen gelmeden. Ta ki bugün Instagram da gezinirken su postu okuyuncaya kadar..

Kardeşin aklıma geldi, ona ne zaman yedirebileceğimi hesap ettim. Çünkü onun için takibe almıştım bu bebek beslenmesine dair sayfaları.

 Sonra tam bunları düşünürken bir anda eşzamanlı bir sızı, bir acı düştü içime. Asil Miran hiç yiyemedi dedi içim. İçimin daim sana yanan yerleri dile geldi. Derin bir nefes verdim istemsiz, göğüs kafesim çöktü o boşalan nefesle.. "Asil Miran hiç yiyemedi.."

Bir yaşından önce verilmediği için verememiştim sana, sen bir yaşını bitirdiğinde kıştı, ölmeden önce çıkmıştı çilek ama ilk mahsulleri yedirmemiştim sana daha bollaşsın da hormonsuz, ilaçsızlarını bulayım diye.

Neyse işte, türlü türlü nedenler işte..

Sen hiç çilek yiyemeden gittin bu dünyadan, bense yiyorum zaman zaman..

Devamı --> »