Epey inceledim yere düşmüş yaprakları. Kocaman kuru yapraklar da var, yeşil ışıl ışıl olanlar da... Tek renk olup hiç yıpranmadan sararan da var kanserli gibi benek benek sararan da... Ölmüşler bir nedenden ve yatıyorlar toprakta.
Daha yazacaktım ama kulağımdaki kulaklıktan Grup Abdal "...arzuhal eylesem deftere sığmaz..." dedi az önce ve ben susmaya karar verdim.
Merak ediyorum sadece yapraklar da erken ölenlere ağlıyor mu acaba? Ben şu minik yaprağa ağladım mesela...
Ölümünden 23 gün öncesiymiş bu video. Hala inanamıyorum, böyle neşeli, sağlıklıyken nasıl öldün. Ne ara çıktı o tümör beyninde? Nasıl bu kadar hızlı büyüyüp ölünceye kadar sıkıştırdı beyin sapını 15-20 günde. Nasıl farkedemedim, neden anlamadım? Yıllarca sordum bunları kendime, hırpaladım suçladım kendimi. Ama netice hep aynıydı, öldün ve hep ölü kalacaktın. Kabullenip sustum sonra. Sonra yıllar geçti, geçecek de..
Neler neler yaşadık senden sonra…
Ne zaman başka bir şey için üzülsem sen unutturursun o derdimi. Bu mu, buna mı üzülüyorum ben şimdi derim. Kızarım kendime, utanır susarım. Başlarım senin ölümüne ağlamaya sonra, o derdimi unutur ölümün çaresizliğine ağlarım. Çoçuğu ölen bir anneyim ben. Ne zaman üzülsem ne zaman bir acıklı sahne görsem kendi ölü yavruma ağlarım.
Ama hayat işte akıp gidiyor. 5.5.2014’ten ölümünden sonra 7 yıl geçmiş bugün. Neler neler yaşadık senden sonra. Güldüğümüz de oldu bazen, dünya işlerine ağladığımız da. Senin doğduğun, büyüdüğün ve öldüğün evden taşınmak çook ağır gelmişti bana. Şimdi ülke değiştirmek de aynı hale soktu beni. Mezarını, o bir karış toprağını orda bırakmak içten içe dağlıyor kalbimi. Bedeninin karıştığı toprağı doldurdum yüreğime bilesin. Toprağın, kokun, tozun, izin… İçimdesin Asil oğlum..
Saçının teline
Büyümeyen yaşına
O küçücük mezarına....
Kokun geliyor burnuma bazı
Duruyor bedenimde her şey, ne nefes ne kalp atışı...
Ağıt doluyor dillerim önce, bağırmak istiyorum.
Sonrası suskun, deriiin sızı...
8 yaşını hayal ediyorum.
Bizim ev bayram yeri olurdu sanki, kimse ölmüş olmazdı ki.
8 yaşındaki Asil Miran.
Cennette büyümek var mı acaba? Belki de büyümüşsündür orda?
Ya da hep 1,5 yaşında.
Yanar tüter geri sönerim. Bi daha yanar bi daha sönerim.
Evlat ölümü ne zor, evladı ölüp dayanan ne yüce
İnsan olmanın en zor yanı belki de
Sabır.
Üstüme düşeni yapmaya çalışıyorum,
Bazen sabrediyor bazen taşıyorum.
Olsun, O biliyor, zorluyorum.
Doğum günün kutlu olsun ölü oğlum..
Kirpiğinin ucuna
Saçının teline
Büyümeyen yaşına
O küçücük mezarına....
Kokun geliyor burnuma bazı
Duruyor bedenimde her şey, ne nefes ne kalp atışı...
Ağıt doluyor dillerim önce, bağırmak istiyorum.
Sonrası suskun, deriiin sızı...
8 yaşını hayal ediyorum.
Bizim ev bayram yeri olurdu sanki, kimse ölmüş olmazdı.
8 yaşındaki Asil Miran.
Cennette büyümek var mı acaba? Belki de büyümüşsündür orda?
Ya da hep 1,5 yaşında.
Yanar tüter geri sönerim. Bi daha yanar bi daha sönerim.
Evlat ölümü ne zor, evladı ölüp dayanan ne yüce
İnsan olmanın en zor yanı belki de
Sabır.
Üstüme düşeni yapmaya çalışıyorum,
Bazen sabrediyor bazen taşıyorum.
Olsun, O biliyor zorluyorum.
Doğum günün kutlu olsun ölü oğlum..
