4 yorum Asya Miray..

Günlerdir aklımda kurmaya çalışıyorum cümleleri, ne desem nasıl anlatsam diye düşünüyorum. Yazıp yazıp siliyorum hep.

Ama az önce kardeşinin resimlerine bakarken bunu hiçbir zaman tarif edemeyeceğimi anladım ve "yaz" dedim kendime. "Şu an aklından ne geçiyorsa yaz"

Aslında belki kelimelere bile gerek yoktur. Şu resme bakınca, bir bebeğe bakınca duygulanmayan yoktur zaten.

Asya Miray..

Kız kardeşin..

Senin adına benzettik adını. Çoğu zaman Asil Miran dedik yanlışlıkla. Yeni yeni alışıyoruz.

Öyle büyük mutluluk verdi ki bize tarif edemiyorum işte. Bazen "Allah'ım bunu hakedecek naptım ki ben" diyorum. Muhakkak senin ölümünün ardından, senin acına dayanışımdan olduğunu düşünüyorum sonra.

Kardeşinin gelişi tabiki hayatımıza ışık oldu, umut oldu. Ama bir yandan da seninle ilgili birçok detayı hatırlatır oldu bana. Bir insanın bebek sevme tarzı değişmiyormuş. Her annenin kendine has, değişmeyen bir bebek büyütme şekli var sanırım. O yüzden olsa gerek kardeşinle ilgilenirken, onu severken, onunla konuşurken hep sen aklıma geliyorsun. Tıpkı sana yaptığım gibi bakıyorum ona da, sana söylediğim sevgi sözcükleri dökülüyor dilimden ona da, sana söylediğim ninnileri, şarkıları tekrarlıyorum.

Şaşırıyorum çoğu zaman, gerçek olup olmadığını sorguluyorum. 3 yıl öncesine gidip sanki sen hiç ölmemişsin gibi hissediyorum. Sonra bir anda sana yanıyorum, nasıl da bırakıp gittiğini düşünüyorum. Ardından şükrediyorum Allah'a..