Bugün arabayla Gazi Hastanesinin önünden geçtik. Ben arkada kardeşinle ilgilendiğim için son anda farkettim ordan geçtiğimizi, Gazi Acil tabelasını gördüm bir an ve derler ya hani "ciğerime bir sızı saplandı" diye tam da öyle yandı içerim.
O gün o kapıdan sen kucağımdayken girip ertesi gün sensiz çıkışımı hatırladım. O acıyı, o çaresizliği, o yangını.. Üst katların camlarını taradı gözlerim, Çocuk Yoğun Bakımın olduğu katı kestirmeye çalıştım. Senin dünyaya baktığın son pencereyi bulmaya çalıştım. O katın koridorlarında yankılanan çığlıklarımı anımsadım sonra, hani babanla benim yanıma gelip de "Maalesef bebeğiniz öldü" dedikleri zamanki çığlıklar..
Sonra kardeşine baktım, "Bak gördün mü, kucağın tekrar doldu" dedim kendime. "Sabrettin ve Allah sabrını gördü" dedim. Dedim dedim ama teselli edemedim içimi..
Doldu gözlerim, yandı içim sana.
Sen de yanımda olsaydın ya..
S.aleyküm nasılsınız? Ben de evlatlarımın birini 24 ocak 2017 diğerini 2 Şubat 2017 de kaybettim tutunacak bir dal içimi ferahlatacak birşeyler ararken bloğunuza denk geldim dün gece sabaha kadar boğazım düğüm düğüm ağlayarak okudum her bir satırlarınızı, resmen kendimi buldum.Sanki benim yüreğimdekilerin kaleme alınmış hali.İçimdekiler, yaşadıklarım kelime kelime dökülmüş kaleminize.Canımın yarısını hayallerimi ümitlerimi herşeyimi toprağa gömeli 3 ay olacak ama ben oğullarımın gittiği günde kaldım hiç azalmıyor acım,hasretim,özlemim aksine gün geçtikçe artıyor.Tek tesellim cennette kavuşabilmek, inşaAllah şefaatlerine layık olmak.Belki rüyadır uyanınca geçer diye günlerdir haftalardır bekliyorum, evlat gidince hayatta bitiyormuş evlatlarımla birlikte toprağın altında kaldı hayat...Artık bana kalan sayılı günümü Allah ın rızasını kazanmaya çalışıp tamamlamayı beklemek... lütfen dualarınızda unutmayın bizi bizden başka kimse anlamıyor Allah c.c.
YanıtlaSildayanma gücü versin hepimize selam ve dua ile inşaAllah...
Ahh, o ilk cümleden sonra ağzımı kapatip çenemi sıkarak okudum yorumunuzu. Nasıl oldu, nasıl öldü kuzularınız, yeni mi doğmuşlardı bilemiyorum. Ama inanın sizinle birlikte yandı ciğerim. Ne denir ki Allah'tan yardım istemekten başka. Allah'ım acınıza derman olsun, sabrınızı kolaylastırsın inşallah. Ne zaman isterseniz yazın, konusur dertlesir aglarım sizinle..
SilZor kavuşmuştuk erken ayrıldık kuzularımla.İkiz oğluşlarıma hamileliğimin 7.ayındaydım eşim imam ve umreye görevli olarak gidecekti bende annemlerde kalacaktım biraz yorulmuştum hazırlık telaşe derken riskli bir gebelik sürecindeydim eşim umreye gitti 2 gün sonra ufak tefek ağrım vardı annemlerle Dr a gittik nöbetçi dr erken dönemde yapılmaması gereken müdahaleyi yaptı ve yanlışlıkla doğumumu başlattı,bebeklerin yaşayacağı kadar anne karnında su vardı serum takıp sancıları durdurup 30. Haftayı atlatıcaz dedi acildeki Dr ve doğumhaneye yönlendirdi ama Dr ların nöbet değişimine denk geldim yalvarmama rağmen kimse ilgilenmedi normalde riskli bir gebelik sürecinde olduğum için kesinlikle sezaryen olmam gerekirken normal doğuma zorlandım sancılarla bebekler birbirini sıkıştırmıştı durumlar kötüye gidince apar topar sezaryene alındım.Bebekler doğduklarında mosmormuş İbrahim'im rahatsızdı anne karnındayken öğrenmiştik doğar doğmaz ameliyat olmuş yavrum dayanamamış 2-3 saat yaşamış benim doğumum çok zor oldu 3-4 saat müşahede altında tutuldum normal odama geçtiğimde söylediler vefat etti diye hiç göremedim kuzumu içimdeki en büyük yaram kardeşiyle benziyormuydu nasıldı okadar merak ediyorum ki, Süleyman Asaf'ım 8-9 gün yaşadı Dr ların tek söylediği zaten erken doğum birde doğumla alakalı yaşadığınız talihsizlikler sebebiyle heran herşeye hazırlıklı olun!!!İşin diğer zor kısmı bu süreçte hep tek başımaydım eşim yanımda yoktu Süleyman Asaf vefat etmeden 2 gün önce gelebildi eşim.Hergün sabah akşam yenidoğan yoğun bakım ünitesinin kapılarındaydım süt sağıp götürüyordum sonra makinelere dayanamadı kuzum önce beyin kanaması geçirdi sonra akciğer sonra mide sonra havale atakları...Küçücük bedeni ne acılar çekti,gözümün önünde nasıl çırpındı bir kuş gibi ama ben hiçbişey yapamadım, o acı çekerken. Dayanamıyordum onu öyle görmeye.Başkası bunları anlatsa ben dayanamam ölürüm derdim ama bunları bizzat yaşadım taşmıydı kalbim neyim ben bilmiyorum...Vel hasıl kelam 02 şubatta gecenin 2 sinde çalan tlfnla herşey tamamen bitti bizim için...Abisine kavuştu kuzum... Anlatamıyorum acımı tarif edemiyorum,sizin durumunuz eminim daha zordur emek ve anılar çoğaldıkça acı katlanır lakin benim yükümde bana ağır.Sorsalar bana bu acıyı tekrar yaşayacağını bilsende oğullarının tekrar gelmesini istermisin, yanacağımı bile bile isterim...Öyle özledim ki birini hiç görmedim diğerinin 1 tane resmi bile yok, bir kere bile kucağıma alamadım emziremedim sesini duyamadım koklayamadım.Hiç bilmediğim kokularını bile özledim.Evlatlarımdan bana kalan sadece Süleyman Asaf'ımın yoğun bakım ünitesinde kafasına takılan şapkası elimden düşürmüyorum koklayarak uyuyorum.Eşim memur olduğu için evlatlarımızın mezarının bulunduğu şehirden farklı şehirdeyiz ama çok şükür yakınız her hafta 1 kere gidiyorum kuzularıma hatta bugün ziyaret ettim.Rabbime şükürler olsun annelik duygusunu yaşadım lakin bu çok zor bir imtihan Allah ım kazananlardan eylesin inşaAllah çok uzun oldu hakkınızı helal edin...Selam ve dua ile
YanıtlaSilMinik meleklerin dogumundan sonrasını gözyaşlarımla okudum inanın. Nasıl zor, nasıl yakıyor insanın yüreğini.. Allah'ım size yardım etsin, kolaylık versin.
SilBiliyorum çok zor, biliyorum söyleyecek söz bile yok ve biliyorum ki kimse sizin kadar yanmıyor. Ama sadece şunu hatırlatmak isterim, lütfen kendinizi ya da birilerini suçlayıp "keşke" demeyin. Anladığım kadarıyla deneyimsiz doktorların ihmali de olmuş, tabi ki bu acınızı katlıyordur. Lakin, muhakkak ki Allah'ın verdiği canı Allah'tan başka alacak yoktur. O öyle istemiş, hep bunu hatırlatın kendinize. Allah böyle olmasını istemiş, bize sorgulamak, yorum yapmak, keşke şöyle olsaymış demek düşmüyor. Dualarım ve gözyaşlarım sizinle, dermanınız Allah olsun..
Amiin Allah razı olsun güzel dualarınızla,derdimle dertlendiğiniz için.Kader ile keşkeler,amalar..Bu ince çizgide çok gittim geldim.Nefsimle boğuştum sürekli içimdeki o ses hiç susmadı.Ama dediğiniz gibi Rabbimiz verdi ve yine sebeplerle vesilelerle yanına aldı bizim payımıza düşende sabır oldu...Beni dinlediğiniz için çok teşekkür ederim içimde bir dağ biriktirmişim meğer, biraz olsun hafifledim gibi hakkınızı helal edin.Allah'ım yardımcımız olsun.
YanıtlaSil