4 yorum Hala..

Hala anne-bebek sitelerini takip ediyorum nedense.

Bebek bakımının püf noktaları gibi yazılar dikkatimi çekiyor hala nedense.

Mağazalarda bebek kıyafetlerini inceliyorum zaman zaman.

Ya da senin eşyalarını koyduğum çekmeceleri boş bırakıyorum hala.

Ev bakıyoruz bu aralar mesela,

Yatak odalarında bebek yatağının sığabileceği genişlik var mı diye ölçüyorum aklımca.

Nedense.

Oysa artık gelmeyeceğine inandım ben çoktan.

Oysa bir mucize olacak ve Asil Miran'ın ölmediği anlaşılacak diye düşünmüyorum artık.

Zira çürümeye bile başlamıştır bedenin çoktan.

O miiiis kokulu tenin, o ellerin, gözlerin.

Şimdi..

Neyse..

Yapamayacağım bunu.

Annecim,

Gelmeyeceksin biliyorum.

Ama hala yerini ayırıyorum bilesin.

Hani derler ya kalbinin bir yanı hep boş kalacak diye.

İşte öyle, ben sadece kalbimin değil hayatımın da bir yerlerini boş bırakıyorum.

Nedense..

İsyan değil,

Depresyon değil.

Delilik değil.

Özlüyorum çok.

Acıyor her yanım.

Senin öldüğünü düşündükçe çok zorlanıyorum.

Bütün gerçeği, bütün acısıyla bilmeme rağmen

beynimin bunu bilen bölümlerini susturuyorum.

Seni hatırlayan kısımlarını çalıştırmaya zorluyorum.

Sen yaşarken nasıl çalışıyorsa bu beynim,

öyle çalışmaya devam etsin istiyorum.

Öbür türlü çok acıyor annecim..