Bir heyecan ve özveriyle, özene bezene günlük tutmuş,
Sayfaları süslemiş, renkli renkli kalemlerle oyunlarımızı anlamışızdır çocukluk günlüklerimizde.
Abin de günlük tutuyor, çok sık yazmasa da.
Az önce uzuuun aradan sonra yeniden günlüğüne yazdı birşeyler.
Hiç doğru değil belki onun yazdıklarını okumam ama dayanamadım.
Çünkü bir anda salona gelip "Anne, dedem ne zaman ölmüştü?" dedi.
"N'oldu annecim, ne yapacaksın?" deyince ben, "Günlüğüme yazıcam" dedi.
Söyledim ve bekledim.
Bir şekilde okudum ve kahroldum yine.
Bir çocuğun günlüğü böyle olmamalı,
10 yaşında bir çocuğun günlüğünde, böyle kesin ve acı ifadelerle ölüm yazmamalı.
Yaklaşık 3 sayfa yazmış ve son sayfası böyle bitiyor.
"En son yazışımdan sonra hayatımda çok şey değişti" demiş ve bunları anlatmış tek tek.
Okulundan falan örnekler vermiş.
Senden bahsetmiş, adını soyadını falan yazmış.
Sonra sayfayı çevirmiş ve "Ama"yla başlayan şu acı cümlelerle bitirmiş notunu.
Ne yapabilirdi ki en doğrusunu yapmış zaten,
Bu acının üstüne başka cümle kurmaya gerek de yok zaten.
Kardeşim öldü.
Dedem öldü.
Öldüler.
Ölümü öğrendim.
Mert Efe..
Blogger sergul katoyu takip ediyor musunuz
YanıtlaSilEvet, takip ediyorum. Yaşadığı acıyla tanıdım onu ve onunla birlikte ben de ağladım. http://asilmiran.blogspot.com.tr/2015/12/efsun-bebek.html
SilSizi cok tanimak istiyorum , acinizi kalbimde yasiyorum . Her yazdiginiza uzuluyor sizinle yasiyorum aciyi resmen . Hep duamdasiniz adinizi bile bilmiyrm
YanıtlaSilKeşke ben de diğer bloglardaki gibi mutlu, keyifli yazılar yazabilsem, keşke ben de beni okuyanların yüzünü güldürebilsem.
SilAma dedim ya içimi dökmek için yazıyorum buraya. Hani olur ya bazen insan avaz avaz bağırmak ister. Benim de öyle işte. Bağırıp çağıramıyorum bari yazayım, buradan haykırayım içimdekileri diye başladım bu işe.
Sağolun derdimi dinleyip acımı paylaştığınız için. Hakkınızı helal edin n'olur..