Ağlama, günahtır..

"Ağlama, günahtır.." diyorlar annecim.
"Isyan ediyorsun ağlarken.." diyorlar.

Bilmiyorlar ki ben en çok Allah'ın huzurunda ağlıyorum. Bilmiyorlar ki ben en rahat Allah'a derdimi dökebiliyorum, en çok ona anlatınca rahatlıyorum.

Seccadenin üzerinde kırk büklüm olup çok inledim, çok yalvardım Allah'a. Çok kez bir tek sure bile okuyamadan, bir cümle dua bile edemeden öylece otururdum Allah'ın huzurunda. Dayanacak gücüm kalmadığında, nereye gidip nasıl sabredeceğimi bilemediğimde, canımın acısından nefes alamadığımda bazen abdest bile alamadan seccadeye oturup Allah'a teslim ederdim kendimi. Bana verdiği bu emanet canı, bu bedeni taşıyamadımda bir süre O'na teslim eder, O'nun verdiği güçle biraz rahatlayınca tekrar teslim alırdım emanet canı, bedeni.

Hala da ara ara rahatlamak için kıldığım, ne vakte ne tamı tamına kurallarına uymayan namazlarımda uzunca otururum seccadenin başında. Başımı secdeye kapatıp dakikalarca ağlarım. Bilmiyorum günah mıdır? Bilmiyorum inanan bir Müslümanın yapması uygun mudur?  Ama tek bildiğim Allah'a sığınınca rahatladığım, onun karşısında ağlayarak bütün yükümü bir süreliğine de olsa attığım.

Günahsa Allah'ım affetsin. Ama ağlamadan duramıyorum oğlum. Senin ölümünün acısına alışamıyorum kuzum.