Hayat ne garip şey..

Hayat ne garip şey hakkaten.
Insan ne garip bir canlı.
Sözde duygularımız ayırıyor bizi hayvanlardan ama her durumda yaşıyoruz işte, her duyguda, her uç noktada.. Hayat her türlü devam ediyor, ne şartta olursak olalım hayvani ruhsuzluğumuz devam ediyor işte.

Sen öldün, ben yaşamaya devam ediyorum bak. Evladı için canını verir denen anneye noldu, hiçbirşey. Yiyorum, içiyorum, geziyorum,  gülüyorum ve başka şeylere de üzülüyorum zaman zaman. Senin ölümünün üzerine daha acı hissetmem diyordum ama öyle olmadı bak.Tamam hiç eskisi gibi değilim, hiç hayalim, umudum, uğraşım yok. Bu yüzden de duygularım yok gibi. Mesela sen öldükten birkaç gün sonra büyük bir maden kazası oldu Soma'da. Herkes üzülüyordu çevremde. Ben üzülememiştim hatırlıyorum, hiçbir şey hissetmemiştim. Sonraki zamanlarda da duyduğum ölüm haberleri çok zor gelmedi, çocuk ölümleri hariç.

Ama ne kadar eskisi gibi olmasam da tamamen duygularımı yitirmemişim. Tuhaf.. Üzülüyorum bazen başka başka şeylere.

O zaman da utanıyorum kendimden, her durumda yaşayan bir canlı oluşumdan, hayatın devam ediyor oluşundan, hayattan..

Hayat ne garip şey hakkaten..