Kategoriler

14 Şubat 2016 Pazar

2
yorum
Alperen..

Alperen..

Minik yeğenim.

Kız kardeşimin ilk bebeği.

Teyze anne yarısıdır derler ya işte o teyzeliği yapamadım ben sana.

14 Şubat 2014'te doğdun. Çook mutlu ettin, heyecanlandırdın beni. Sen doğduğunda Asil Miran yani benim bebeğim de küçük olduğundan doğumunda bulunamamıştım. Üzülmüştüm, kardeşimin ilk doğumunda yanında olamadım diye. Anneliğinin ilk günlerinde ona destek olamadım diye. Neyse demiştim, olsun hayırlısı, kapatırız o açığı biz. Planlar yapıyordum, anneni bize çağırmıştım. Çook hayallerim vardı sana dair. Sen biraz toparlanınca Ankara'ya gelecektiniz. Sevecektim seni. Asil Miran'ın kıyafetlerini, o büyüdükçe sana verecektim. Hani öyledir ya hep, küçükler abisinin kıyafetleriyle büyür. Sen de Asil abinin eşyalarıyla büyüyecektin.

Ama işte çok kez söylediğim gibi bizim planladığımız gibi olmadı. Evet Ankara'ya bize geldin annenle, daha 3 aylık bile değildin, 10 gün falan kaldınız sanırım. Ama ben hatırlayamıyorum pek. Çünkü apar topar, bir anda oğlumun cenazesine geldiniz. Ben kardeşime destek olayım diye planlarken o bana destek olmaya, yanımda olmaya, benimle ağlamaya geldi. Bir sana koştu bir bana.

Sonrasında..
Sonrasında hiç senden bahsedemedi ben sormadıkça. Benim sorularıma da öyle hızlı hızlı cevap verip kapattı hep. Bana kendi bebeğinden bahsetmeye utandı. Benim bebeğim ölünce kendi bebeğini bana anlatamadı. Soramadı hiç takıldığı, başedemediği şeyleri ablasına. İlk anneliğinde ona en büyük desteği verecek olan ablasının yanında bebeğini sevmedi bile.

Asil abinin kıyafetlerinden hiçbiri kısmet olmadı sana. Ayrılamadım onun kokusundan, veremedim sana. Gerçi kokusunu bahane etmiyim şimdi, hiç giyemediği, daha etiketi üzerinde duranlar var. Onları da veremedim. Sebebini bilmiyorum, açıklayamıyorum ama veremedim işte.

Şimdi iki yaşını bitirdin, doğum günün bugün. Orada olmak ya da hediyeler alıp göndermek isterdim sana. (Bu arada daha altınını bile takmamışım doğum hediyesi olarak, onu farkettim geçenlerde). 

Hep içimde uhdesin. Mahcubum sana karşı. Teyzelik yapamadım diye. Ama inşallah zamanla, benim yaram iyileştikçe kapatırız açığımızı olur mu kuzum. Çektiğim acıdan ne yapacağımı bilemedim ama seni heep çok sevdim bil olur mu teyzecim.

Doğum günün, ikinci yaşın kutlu olsun. Sağlıklı, mutlu, uzuuun ömrün olsun teyzem..

2 yorum :

  1. içim kanım çekile çekile hıçkıra hıçkıra ağladım samimiyetınıze acık sozlulugunuze kalbınıze ve en cokda oğlunuza Rabbim sabır versın dünyadaki en zor imtihanlardan bırını yasamaıssınız kalbınızde asilmiranın sevgısı baki kalır asla degısmez artar azalmaz acınız dınmez

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tam da dediğiniz gibi Leman Hanım kalbimin orta yerine bir şey saplandı Asil oğlumdan kalan, derin sevgi ve derin acı karışımı.
      Sağolun sabır dileğiniz için, sizi üzdüğüm için de bağışlayın n'olur.

      Sil