"Dayanılmıyo" dedim ama ondaki şaşkınlığı alamadı bu cevabım. Çünkü dayandığımı düşünüyordu. Gayet normal konuşup, sohbet ediyor hayata dahil oluyordum ya bu dayanamamak olmuyordu muhtemelen. Ama hak veriyorum ona, çünkü ben de sen ölmeden önce "ben dayanamam" derdim kesin. Ama dayandım. Dayanmak zorundaydım, bu acıyı yaşayan her anne gibi.
Sabır buydu muhtemelen, dayanılmaz dediğine dayanmak..
Son aylarda senin ölümünden çok bahsetmek zorunda kalıyorum. Çünkü hamileliğim nedeniyle insanların en çok sorduğu sorulardan biri "İlk çocuğunuz mu?".
"Hayır, üçüncü" deyince ben, şaşırıyorlar önce ve tabi diğer sorular geliyor "Kaç yaşındalar, kız mı erkek mi?". O zaman mecbur kalıp "büyük oğlum 11 yaşında, küçük oğlum vefat etti" gibi gayet normal cümleler kurmaya çalışıyorum.
Bugün de böyle başladı muhabbet. Hamileliğimi, ne kadar kaldığını, cinsiyetini, adını ne koyacağımızı falan sorduktan sonra "ilk çocuğun dimi abla" dedi arkadaş.
"Yok, üçüncü çocuğum benim" dedim.
Canım arkadaşım.,kader arkadaşım.Çok zor.Biliyorsun dayanmak zorundayız.Elimizden gelen hiçbirşey yok..Bak rabbim Asil Miran'ı cennete aldı,cennetten Kardeşini gönderiyor.Çok şanslıyız.Kucağımızı,elimizi boş bırakmadı.Asla yeri dolduramaz ama bir teselli işte.Sabrımızın ilk meyveleri bunlar.Toplamaya başladık bak..Bizim çocuklarımız rabbimin yanında..Ne büyük bir şans..Padişahın sarayına giden neden korkar ki.Ne aç kalır,ne susuz.Rabbim bizlere sabırlar versin..Bebişini sağlıkla kucağına alman dieğiyle.Kendine çok iyi bak.Allaha emanet ol
YanıtlaSilBugün ayrıca form dolduruyordum.Kaç çocuğunuz var ile ilgili bölüme 3 yazdım.Furkan benden hiç gitmedi.Nasıl ki Asil Miran'ın da sizden gitmediği gibi..Sözlü olarak soranlara da 3 diye cevap veriyorum.Biri cennette,diğer ikisi de yanımda diyorum..Hepimiz sonuçta misafiriz.Ölüm yok oluş da değil.Sadece mekan değişikliği..Furkan ve Asil Miran misafirlikte sabah kahvelerini içip asıl evlerine dönüş yaptılar.Biz ise öğle yemeğini bitirdik.İkindiye doğru gidiyoruz.Annelerimiz akşam yemeğindeler..İşte böyle..Bizler yolcu,dünya hancı.Rabbim kavuşturmayı nasip etsin
YanıtlaSilKesinlikle o kadar güzel anlatmissiniz ki, hep boyle bakabilsek, bu gerçeği bilsek zaten dayanmak daha kolaylaşıyor. İnsallah bu geçici dunya hayatindan sonra asıl dunyamizda hep birlikte olacagiz evlatlarimiz ve sevdiklerimizle..
SilBen de nasıl dayanıyorum nasıl yiyorum nasıl işe gidiyorum çalışıyorum diye kendime şaşıyorum.Dayanmak zorundayız. Başka çare var mı?Allahım bütün evlat acısı yaşayanlara ferahlık versin. Yaşanıyor işte yaşamaksa bu. Kavuşacağımıza inanıyoruz. Onların iyi bir yerde olduğuna inanıyoruz. Sabrediyoruz. Kalan evlatlar için sevenlerimiz için ayakta durmak zorundayız. Allah sağlıkla kucağınıza nasip etsin bebeğinizi inşallah Sevcan hanım.
YanıtlaSilBu acıyı yaşayan biliyor işte, cocuklarimizin ölümünden sonra nefes almanin bile agrimiza gittigini ama ne kadar zor olursa olsun elden bisey gelmediğini.. Allah mukafatimizi verecek inşallah, kavusturacak bebeklerimizle bizi..
YanıtlaSil