Rüya görmek de Allah'ın bize verdiği nimetlerdenmiş oğlum, sen öldükten sonra anladım. Çünkü artık seni görebilmem, duyabilmem, bir şekilde seni hissedebilmem imkansız. Ama rüyalarımda yaşatıyor bunu Allah'ım. Seni gözlerimle görüyorum, sesini duyuyorum ve sarılıyorum sana rüyalarımda. Ama o rüyadan uyanmak o kadar acı veriyor ki.. Uyanıp da rüya olduğunu anlamak seni kaybettiğimi tekrar tekrar yüzüme vuruyor, sana olan özlemim yüreğimi kazıyor resmen.
Her gece yalvarıyorum Allah'a, rüyamda göreyim seni diye. "Çok özledim Allah'ım, n'olur rüyamda sarılayım oğluma" diye diye uyuyorum. Sıçrayarak uyandığım oluyor heyecandan sen rüyama girince, hemen gözlerimi kapatıyorum rüyam devam etsin diye. Çünkü seni görebileceğim tek yer artık rüyalarım. O rüyadan uyanmak ciğerimi parçalasa da şükrediyorum Allah'a seni gösterdi diye.
Hep iyi hallerini göremiyorum ama rüyamda. Bazen çok kötü görüyorum seni, hasta, perişan.. Neyse bunları anlatamıyorum bile.. Bugün de girdin rüyama ama ölü halinle, defnetmeden önce yıkıyorlardı buz gibi bedenini. Onu gördüm yine, o gasilhane denen yerde seni yıkarlarken. Allah kimseye yaşatmasın o sahneyi, evladının cansız bedenini yatırıp son kez yıkayışlarını. Ben görmüştüm seni orda o halde ve bugün de rüyamda. O çaresizliği, o dayanılmaz acıyı, o geri dönüşü olmayan düzeltilemeyen canını versen de geriye alamayacağın durumu yine yaşadım dün gece. Ve çıkmıyor aklımdan işte, uyandığımdan beri yüreğim kaynıyor. Senin o cansız, buz gibi bedenin ciğerimi yakıyor annecim.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder