Bir insanın çocuğum öldü diye beyan vermesi, form doldurup bir yerlere haber vermesi..
Şu hayatta böyle bir şeyin gerekebileceği, birilerinin böyle bir acıya maruz kaldığı, kalabileceği aklıma bile gelmemişti. Ama bugün ben yaşadım bu durumu oğlum. Gidip iş yerinde maaş hesaplarıyla ilgilenen kişiye "Benim çocuklarımdan biri öldü, o yüzden devletin bana verdiği iki çocuk yardımının bire düşmesi gerekir. Ama ölen oğlum için devletin verdiği 38,5 liralık yardım hala yatıyormuş hesabıma. Ne yapmalıyım?" dedim. Ağlamadım ama yüzüne de bakamadım, gözlerimi kaçırdım cümleleri sıralarken. Ve söylediklerini tam anlayamadan "Tamam" deyip çıktım odadan. Sonra bir arkadaşıma sorup kavradım yapacaklarımı.
Bundan yaklaşık 9 ay önce ellerimle senin adın, doğum tarihin gibi bilgileri doldurarak artık iki çocuğum var diye beyan ettiğim formu bugün tekrar düzenleyerek seni sildim oğlum. Nasıl bir çelişkidir bu bilemiyorum. Şimdi bu cümleleri yazarken bile canıma saplanıyor acı. "Oğlum" deyip bir yandan da "Öyle bir oğlum yok yazdım" diyorum.
Zor oğlum, çok zor annecim. Bir insanın çocuğunun öldüğünü bir yerlere bildirmesi çok zor, "Ben kabullendim siz de kabul edin artık" der gibi. Neyse yazamıyorum daha fazla. Çok zor annecim bilesin.
Ben de bildirdim senin öldüğünü, artık küçük oğlum yok, o yüzden onun için 38,5 lira yatırmanıza gerek de yok dedim özetle. Aklımıza gelmediği için sen öldükten sonra 6 ay daha yatmış o para, onu da ödeyeceğim devlete tekrar. Bizim değil o para çünkü. Küçük çocuğu olan, küçük çocuğu yaşayan başka bir ailenin parası olmalı. Bizim değil, bizim küçük oğlumuz YOK ARTIK..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder