Kış..

     Kış geliyor. Sen öldüğünde ilkbahardı, yaz geçti sonbahar geldi diye üzülürken bugün mezarının başında, o soğuk Ankara ayazını hissedince anladım kışın dayanılmazlığını. Biz kat kat giysiler içinde, evlerimizde bile üşürken buz gibi soğuk toprağın altında çırılçıplak yatan canlarımıza nasıl dayanacağız. Nasıl "Çok soğuk, üşüdüm" diye yakınacağım sen ordayken. Oğlum, kuzum, ciğerim toprağın altında yatarken ben nasıl sığacağım bu sıcacık eve..

     Ama şükürler olsun ki cennette olduğunu biliyorum ve hep orayı düşünmeye çalışıyorum. Toprak altında yatan değil, cennette koşup oynayan "Melek Oğluşum Asil Miran"'ı düşünüyorum.