Her çiçek bahçesi bir mezarlık mı ki?

Bu sabah işe giderken çektim bu fotoğrafı,
Rengarenk, boy boy, ışıl ışıl çiçekler...
Yol boyunca devam ediyorlar.
Yol boyunca yürüyenlere ferahlık versin diye ekilmiş muhtemelen,
Yol boyunca estetik bir görüntü sunsun diye düşünmüşler.
Ama herkeste aynı etkiyi yapmıyor, bilmiyorlar.
Mesela ben...
Çiçekler bana huzur vermiyor artık annecim,
Tatlı, şirin gelmiyor bana artık çiçekler.
Nerde ekili bir çiçek görsem hüzün sarıyor ruhumu.

Niye diyeceksin, niye ki anne (Keşke diyebilsen keşke duyabilsem..)
Çünkü senin mezarında öğrendim ben çiçekleri.

Daha seni toprağa koyar koymaz üzerine çiçek dikti bir görevli,
Demek ki öyle olurmuş dedim,
Demek ki ölenlerin toprağına çiçek dikilirmiş.
Acıyı biraz kapatsın diye belli ki,
O "kara" toprağı biraz daha sevimli göstersin diye belli ki,
Toprağın makyajı yani demek ki.

Her mevsim ayrı ayrı çiçekler ekiyoruz mezarına,
Şu resimdeki çiçeklerin çoğunu senin mezarında büyüttüm ben.
Nasıl huzur versin bana bunlar, nasıl ferahlatsın içimi.

Artık her çiçeğin altında bir ölü olduğunu düşünüyorum.
Her çiçek bahçesini bir mezarlık...
Ya da belki tam tersi...
Her mezarlık bir çiçek bahçesi...