Bir adı olmalı bence bunun, bir kelime bulunmalı bunu özetleyen. Hani babası ölene "yetim", annesi ölene "öksüz" denir ya tam da öyle, evladı ölen annelere de bir şey denmeli. Yaşadığı acıyı anlatan bir kelime. Öksüz kaldı der gibi "....... kaldı" denmeli. Ondan sonra hayatının nasıl değiştiğini, ne acılar çektiğini, ne kadar yazık bir hale düştüğünü anlatan bir kelime. Hayatından, canından bir parçasının koptuğunu, eksik olduğunu anlatan; tıpkı bir kaza sonrası sakat kalan insanlar gibi ölen evladının ardından sakat kaldığını anlatan bir kelime lazım benim gibilere.
Ben de sakat hissediyorum kendimi oğlum, koptu canımın yarısı sen ölünce ve yapamıyorum bazı şeyleri işte. Bacağı kopan birinin yürüyememesi gibi ben de yaşayamıyorum eskisi gibi. Onun yürümesini sağlayan bacağı gittiyse benim de yaşamamı sağlayan evladım gitti. Tamam, insanı çocuğu mu yaşatır diyecekler, hiç çocuğu olmayan birisi de gayet güzel yaşıyor diyecekler. Ama bir kez çocuğunu kucağına alan anne artık onsuz yaşayamaz, bunu bilir anneler. Sorsunlar anne olanlara, tek tek sorsunlar, "Çocuğun ölürse yaşayabilir misin?" diye. Kaçı "Evet, yaşarım" der. Ben söyleyeyim, hiçbiri.
Bir anne evladı, canının yarısı, bebeği ölünce yaşayamıyor işte. Ha tamam, cana kıyılmıyor, büyük günah ama böyle de yaşanmıyor işte. Canım yanıyor annecim, senin öldüğünü düşündükçe içerim parçalanıyor..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder