Kuzucum, Asil oğlum,
Affet beni annecim, hakkını helal et.
Asıl annelerin çocuklarında hakkı olur diyeceksin ama senin de hakkın geçiyor bana oğlum.
Sen öldükten sonra yaptığım, yaşadığım, yaşattığım her yanlışı, hatayı sana kusur yazıyorlar kuzucum. "Asil Miran öldükten sonra böyle oldu" diyorlar bana. Seni kaybettikten sonra kimseleri umursamaz olmuşum, öyle diyorlar. Tüm hatalarımı, yanlışlarımı, kötü hallerimi senin hesabına yazıyorlar. Affet kuzucum.
Değil, Asil Miran'la ilgisi yok, ben o anda ona üzülmemiştim diye diye açıklamaya çalışıp kızgınlığımın nedenlerini anlatmaya çalışsam da olmuyor, hep günahın faturası sana kesiliyor annecim.
Sen ölmeseydin sanki ben mükemmel bir insan olacakmışım da seni kaybettikten sonra kafayı yemişim sanıyorlar. Sen ölmeden önce hiç sinirlenmeyen, hiç üzülmeyen, hiç sıkılmayan biriymişim de seni kaybettikten sonra bazen kızan, bazen üzülen biri haline dönüşmüşüm diye seni suçluyorlar.
Affet annecim. Kimseyi ikna edemiyorum senin hatan olmadığına. Kimseyi ikna edemiyorum kızgınlığımın, öfkemin normal olduğuna..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder