Yine 31 Aralık..
Geçen sene bugün 2015'e girmek istemiyorum yazmıştım. Sensiz yeni bir yıla giriyor olmanın acısından bahsetmiştim.
Oysa şimdi bakıyorum da koca bir sene geçmiş işte. 2015 de bitmiş. Sensiz ilk yılım bitmiş annecim.
Böyle böyle geçecek ömür, bitecek benim de sayılı günlerim.
Zor , çok zordu tabi. Sana olan özlemim katlanıyor, mucize bekleyişim tükeniyor, zorlaşıyor zaman geçtikçe..
Artık senden bahsetmekten, acını hala taptaze anlatmaktan da utanır oldum. "Yeter" diyecekler diye, "Tamam zor ama bi alışamadın gitti" diyecekler diye. Diyemeseler de öyle düşünecekler diye.. Düşünürler de, kendilerince haklılar. Bilmiyorlar ki ölen evladın acısını, bilmiyorlar ki ölü bir bebeği özlemenin sancısını..
Neyse olsun annecim, öyle olsun.
Bilmesinler de zaten.
Allah korusun.
Ne yapacağım biliyormusun kuzucum?
Yanına, mezarına geleceğim birazdan.
Bugün herkes işyerinden erken çıkıyor,
Akşamki kutlama için izin istiyorlar.
Ben de erken çıkmak için izin isterim,
Ben de oğlumun mezarına gideceğim diye izin isterim..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder