Kategoriler

2 Aralık 2014 Salı

Ölmeyen biberon..



     Nasıl dayanılır buna bilmem ki? 1,5 yaşındaki kuzusunu toprağa veren bir anne ondan kalan biberona bakıp nasıl dayanabilir? Dayanmalısın, sabretmelisin diyor herkes ama sabretmeyi, acına dayanabilmeyi öğrenemedim ben oğlum. 

     Yarısı içilmiş suyun var o bardakta, gözümün önünde ve gerçek, ölü değil o, gitmiş bitmiş değil, gözümün önünde. Ona bakıp ona dokunup, bundan su içen oğlum öldü, yok artık diyebilmek, aklını buna inandırabilmek, ciğerini soğutabilmek mümkün değil.

     Diş fırçan hele.. Başlangıç içindi o fırça, alıştırmak içindi. Ben sana gerçek diş fırçası almamıştım daha oğlum. Doktor hele bununla başlasın, ilerde geçeceğiz daha iyilerine demişti. Doktor bile ölebileceğini düşünmemişti, o bile gelecek planları kuruyordu senin için. Ben nasıl kurmasaydım, nasıl şimdi o hayallerimin enkazı altında çırpınmayayım bilmiyorum ki?

     Vitamin damlan da yarım kalmış. Beyninin içinde hızla büyüyen amansız bir tümör varmış ama ben ondan habersiz vitamin veriyormuşum sana. Sağlıklı olasın diye.. Kemiklerin, dişlerin iyi gelişsin diye D vitamini, nezle grip olma diye C vitamini.. Ne acizmişim Allah'ım, ne zavallıymışım. Yavrumu içten içe yiyen bir tümör varken gripten korkuyormuşum ben..
  
     Ama insanoğlu tuhaf işte, bilmiyor kaderini ve kendince çizmeye çalışıyor geleceğini. Bugün kocaman bir hastanenin önünden geçtim otobüsle. Kocaman bina ve avlusu insan dolu. Kimi kendi hasta, kimi bir yakınını getirmiş. Ama hepsi hastalığını geçirmeye, iyileştirmeye gelmiş. Umutlu yani, o hastalık geçecek ve sağlığına kavuşacaklar sanıyorlar. Bilmiyorlar ki onların elinde değil, Allah zaten yazmış onların akibetini, iyileşecek olanı da Allah önceden seçmiş, ölecek olanı da. Ama ben çok iyi biliyorum kuzum, o hastanelerin, doktorların çare olmadığını çok iyi biliyorum, çok iyi öğrendim bunu. O insanları görünce ağladım önce, hastane bahçesinde sana çırpınışımız geldi aklıma, o umutla karışık acı, o duayla karışık sorular.. Sonra kıskandım onları, hastane bahçesinde koşturanları.. Çünkü daha acıyı tanımamışlardı ve tanımasınlar inşallah, hala canlıydı yakınları ve uzun sağlıklı ömürleri olsun inşallah. Çünkü o umut bitince, o acı haber gelince akıl da bitiyor ömür de.. Kimsenin umudunu söndürme Allah'ım, hastalık çaresi arayan herkese derman ver Allah'ım..


Hiç yorum yok :

Yorum Gönder