Anneler Günüydü dün..
Dünyada birçok ülkede "kutlanan" gün..
Ama bana kutlanası bir gün gibi gelmiyor artık.
Annesi ölmüş olana bir dert..
Anne olamayana bir dert..
Anne olup da çocuğu ölene daha bir dert sanki..
Ne anne oluşumu bilebildim dün, ne de hiç anne olmamış biri gibi durabildim. Annemin Anneler Gününü kutladım ama bir yandan bana "Evlatlarımızla nice seneler yaşayalım" diye mesaj yazan yakın bir arkadaşıma darıldım. Ben evlatlarımla "nice seneler" değil sadece bir sene yaşayabildim diye niye yüzüme vuruyor ki, niye bana laf soktu ki şimdi diye çok kızdım içimden. Sonra olsun dedim, varsın öyle desin canım arkadaşım. Kötü bir şey dememiş ki, tabi ki evlatlarınızla nice seneler yaşayın inşallah. Bunu ben senin öldüğün günden beri söylüyorum diğer anneler için.
Abin, bütün varlığını seferber etti dün mutlu edebilmek için beni. Sürpriz hediye aldırdı babana, bana minik yalanlar söylemeyi göze alarak. Oysa almaması için çok önceden tembih etmiştim abini, "Senin varlığın zaten bana hediye oğlum" demiştim. Hediye istemiyorum artık nedense, direk böyle diyemesem de gerek yok diye hediye almamaya ikna etmeye çalışmıştım abinle babanı. Yakıştıramıyorum artık kendime hediye, hele de Anneler Gününde..
Şükürler olsun Allah'ıma, anne olmayı nasip etti, abini verdi, seni verdi bana. Ama.. İsyanımdan değil hediye istemeyişim, küskünlük değil. Sadece anlamsız geliyor. Evladı için cayır cayır yanan bir yüreğe hediye kâr eder mi?
Yaşasaydın kimbilir, bir çiçek mi tutuştururdu baban eline, bana veresin diye. Ya da abin kendisi için güzel bir hediye seçerken bana, senin eline komik, saçma ya da boş bir paket mi verirdi annemize ver diye. Sırf sana ilerde anlatıp kızdırmak için seni. Biliyorsun çok takılırdı sana abin.
Bu arada aklıma gelmişken. Abin seni çok özlüyor annecim, hem de çok. Belli etmiyordu belki afacanlığından ama inan çok sevmişti seni. Şimdiki özlemi de o yüzden işte. O kadar çaresiz bırakıyor ki beni bazen. Dolu dolu gözlerini gözlerimden kaçırarak "Anne, bazen kardeşim için çok üzülüyorum" diyor. Az önce yatarken dediği gibi. İçten içten zaten yanan bağrımı alevlendirerek yakıyor bazen abin, büküyor belimi çaresizlikten. "Anne, bir kardeşim daha olacak mı benim" diye sorarak dünyayı yüklüyor omuzlarıma.
Abin çok özlüyor seni annecim bilesin.
Çok özlüyoruz, bilesin..
asil miranın yerını doldurmaz ama abısıne bır kardeş duşunun lütfen duygularınız cok yoğun cok agır sız o yasda bas edemezken abısı nasıl bas etsın bu durumla lütfen haddım degıl ama bır kere daha duşunun bır bebek Rabbım gonul ferahlığı ansıp etsın aılenıze en cokda sıze nasıl akrsıma cıkdı bloğunuz bılmıyorum ama sabahdan berı okuyup ağlıyorum ağlayıp kahroluyorum ıcım yandı yangınızın yanında zerre sayılmaz tabıkı ama annesınız essınız sızın varlığınıza ıhtıyacı olan ınsanalr var sızınde esınıze oğlunuza hepınız ayakda durmak zorundasınız ve bır bebek kendı sevgısıyle gelır asıl mıran abısının yerıne degılde onun kalbınızdekı yerının yanına bır oda acar kalbınızı genısletır o sıze sızde ona ıyı gelırsınız asıl mıranda abı olur rabbıımın cennetinden ızler sızı ınsallah tum kalbımle adınızı bılmesemde sızı tanıamsamda belkı anakrada bıryerde bırnırımızın onunden gecsekde habersız dualarıma her gece sızıde eklıycem artık rabbım sabır ıhsan eylesın
YanıtlaSilSağolun sabır dualarınız, iyi dilekleriniz için Leman Hanım.
SilBaşlarda çook zor geliyordu yeni bir bebek fikri, Asil'e haksızlık gibi geliyor ve kendimden nefret etmeme neden oluyordu. Ama anladım ki bencillik yapıyordum böyle düşünerek.
İnanın büyük oğlum Efe'ye tekrardan kardeş sevincini yaşatabilmeyi ben de çok istiyorum, Allah nasip ederse inşallah.