Bugün abini yeni bir okula kaydettik oğlum. Servis sorunlarından dolayı mecbur kaldık ve apar topar okulun ilk haftasında yeni bir okul seçmek zorunda kaldık.
Ben gittim kayıt için abinle, ben doldurdum bütün formları. Başka kardeşi var mı sorusunun karşısına "Yok" yazdım kendi ellerimle. Seni yok yazdım oğlum, bilemedim ne yazacağımı. Vardı ama öldü falan yazılmıyor işte. İki seçenek var ortada, başka kardeşi var ya da yok! Yok yazdım oğlum. Başka kardeşi var mı diye soran müdür yardımcısına "Hayır, tek çocuk!" dedim. O kadar zor ki sen hiç olmamışsın gibi davranmak. Vicdanım, içim parçalanıyor, sanki beni duyuyorsun, izliyorsun da üzülüyorsun sanıyorum. Eğer öyleyse affet oğlum, affet başka kardeşi yok deyişimi. Başka bir seçeneğim yok kuzum, her yerde her ortamda "oğlum öldü" diyemiyorum.
Sen öldükten 10 gün kadar sonra mahalledeki sağlık ocağından aramışlardı. Ben açamamıştım telefonu ve halan konuşmuştu sanırım. Öldüğün kayıtlara geçmiş ve doğru mu değil mi diye sormuşlar. O kadar zoruma gitmişti, o kadar ağlamıştım ki. Neden oğlumu siliyorlar kayıtlardan diye. Şimdi anladım ki başka seçenek yokmuş. O kayıtları güncelleyen insanlar ölmüş biri için, annesinin doyamadığı, öldüğüne inanamadığı, kabullenemediği bir bebek de olsa "ölü" yazmaları gerekiyormuş.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder